สงคราม กลุ่มคนที่แอบทำงานให้กับฝ่ายสัมพันธมิตรใน เพิ่งเขียนบันทึกเกี่ยวกับชีวิตที่ไม่ธรรมดาของเธอ เบตตี เว็บบ์ชาวอังกฤษได้รับคัดเลือกเมื่ออายุ 18 ปีโดยหน่วยข่าวกรองของสหราชอาณาจักรให้ทำงานใน เบล็ตช์ลีย์ พาร์ค ซึ่งเป็นสถานที่ทางทหารที่ตั้งอยู่ในเขตบักกิงแฮมเชียร์ ประเทศอังกฤษ ห่างจากลอนดอนไปทางเหนือประมาณ 80 กม. ซึ่งการสื่อสารของศัตรูถูกถอดรหัส
จากนั้นจึงถูกโอนไปยังสหรัฐอเมริกาเพื่อร่วมมือกับเพนตากอนในสงครามในมหาสมุทรแปซิฟิกซึ่งจบลงด้วยการยอมจำนนของญี่ปุ่น หนังสือเล่มใหม่ของเธอ ไม่มีความลับอีกต่อไป บอกเล่าเรื่องราวในวัยเด็กของเธอ การที่เธอได้รับคัดเลือกเข้ารับราชการในอังกฤษเพื่อทำงานด้านข่าวกรองที่สำคัญ การเดินทางไปวอชิงตันในครั้งต่อไป และความรู้สึกเมื่อในที่สุดเธอสามารถพูดต่อสาธารณะเกี่ยวกับประสบการณ์ของเขา ต้องเก็บเป็นความลับมานาน
ในการรับรู้ถึงบริการของเธอได้รับเชิญให้เข้าร่วมพิธีราชาภิเษกของพระเจ้าชาลส์ที่ 3 ล่าสุดและฉลองวันเกิดปีที่ 100 ของเธอในวันเสาร์นี้ด้วยงานเลี้ยงใน เบล็ตช์ลีย์ ที่อื่น กับครอบครัวและเพื่อนๆ ชาร์ลอตต์ เอลิซาเบธ เบ็ตตี เว็บบ์ เกิดในปี 1923 และใช้ชีวิตในวัยเด็กของเธอในชนบทของ ชรอปเชียร์ ในช่วงปี 1920 โดยไม่มีความร้อน ไฟฟ้า หรือน้ำประปา
ตอนเป็นนักเรียน เขามีพี่เลี้ยงเด็กชาวเยอรมัน เนื่องจากแม่ของเธอต้องการให้เธอเรียนรู้ที่จะพูดภาษาเยอรมันได้อย่างคล่องแคล่ว เบ็ตตีจึงเข้าร่วมโครงการแลกเปลี่ยนและใช้เวลาในเยอรมนีซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของนาซีอยู่แล้ว ในปี 1937 เยอรมนีใกล้จะเกิดสงคราม เธอจึงกลับไปอังกฤษเพื่อเรียนให้จบ เมื่อสำเร็จการศึกษา เธอต้องเผชิญกับโอกาสการจ้างงานที่จำกัดสำหรับผู้หญิงในขณะนั้น
หลังจากเสร็จสิ้นการฝึกขั้นพื้นฐาน หัวหน้าของเธอพบว่าเธอพูดภาษาเยอรมัน ดังนั้นพวกเขาจึงส่งเธอไปลอนดอนเพื่อพบกับเจ้าหน้าที่ข่าวกรองที่สัมภาษณ์เธอเป็นภาษาเยอรมัน ผู้พันที่กำลังสัมภาษณ์ฉันบอกว่า นี่คือคำสั่งให้คุณเดินทางโดยรถไฟ ไปที่ เบล็ตช์ลีย์ เบตตี้บอกรายการ ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสถานที่นี้ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น เช่นเดียวกับคนอื่นๆ เพราะมันเป็นความลับจนไม่มีใครสามารถพูดถึงได้
เบตตีอายุ 18 ปีและเพิ่งได้รับคัดเลือกให้เข้าร่วม กองทัพล่องหน ของนักถอดรหัสการสื่อสารของศัตรู เขาเพิ่งตระหนักถึงการก้าวข้ามและความสำคัญของภารกิจของเขาจนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อเขาได้รับพระราชบัญญัติความลับทางการซึ่งเขาต้องอ่านและลงนาม มันเป็นเอกสารที่ยิ่งใหญ่มาก และคุณรู้ทันทีที่คุณลงนามว่าคุณถูกโดดเดี่ยวโดยสมบูรณ์
คุณไม่สามารถบอกใครได้ว่าคุณอยู่ที่ไหนและกำลังทำอะไร พ่อแม่ของฉันไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน และพวกเขาก็เสียชีวิต ไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกับอะไร ฉันทำ เพราะความลับยังคงเฝ้าดูอยู่ ฉันเคยบอกว่าฉันทำงานเลขาที่น่าเบื่อและไม่มีอะไรอื่น เบ็ตตี้ทำงานร่วมกับกลุ่มคนที่ต้องบันทึกทุกข้อความที่เข้ามา เขาเก็บแค็ตตาล็อกที่เข้มงวดมาก โดยมีวันที่ เวลา ป้ายและรายละเอียดอื่นๆ
เธอจำไม่ได้แน่ชัดว่าสื่อสารผ่านมือเธอไปกี่ครั้ง แต่มารู้ทีหลังว่ามีประมาณ 10,000 ข้อความเข้ามาต่อวัน สภาพความเป็นอยู่ขั้นพื้นฐานมาก เบ็ตตีและเพื่อนร่วมงานของเธอทำงานและนอนในกระท่อมที่มีความร้อนต่ำ เบ็ตตีมีอาการตื่นตระหนกและเข้ารับการรักษาในศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพ ฉันไม่รู้ตำแหน่งที่แน่ชัดว่าอยู่ที่ไหน เพราะตอนนั้นพวกเขาได้รื้อป้ายบอกทางบนถนนออกหมดแล้ว
แต่ที่น่าขันก็คือ ฉันได้ยินเสียงฮัมระเบิดของเยอรมันที่ควบคุมจากระยะไกล และ ผมต้องวิ่งไปเก็บหมวกกันน็อคและซ่อนไว้ใต้เตียง เขาจำได้ อย่างไรก็ตาม เบ็ตตีพบว่าบรรยากาศที่เบล็ตช์ลีย์ พาร์คเป็นกันเองมาก โดยเฉพาะนอกเวลาทำงาน มีคนจากทุกชนชั้น ถ้างานต่างๆ อนุญาต พวกเขาสามารถไปแสดง เป็นส่วนหนึ่งของคณะนักร้องประสานเสียง เขากล่าว
บางครั้งพวกเขาก็เล่น ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาทำอย่างนั้นได้อย่างไรและทำงานในเวลาเดียวกัน แต่มันเกิดขึ้นทุกๆ 3 เดือน เราทำงานมาก แต่เราก็สนุกกันมากเช่นกัน มีอยู่ครั้งหนึ่ง วินสตัน เชอร์ชิลล์ นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น ไปเยี่ยมศูนย์ลับและถามเกี่ยวกับด้านสันทนาการของสถานที่ ในการให้สัมภาษณ์ เบ็ตตีอธิบายงานของเธอว่าเป็น เสมียน ในปีต่อๆ มาของความขัดแย้ง
ผลงานที่ไม่ธรรมดาของผู้เชี่ยวชาญ เช่น อลัน ทัวริง นักคณิตศาสตร์อัจฉริยะและผู้บุกเบิกคอมพิวเตอร์ ซึ่งช่วยเร่งความพยายามของฝ่ายสัมพันธมิตรในการอ่านข้อความทางเรือของเยอรมันที่เข้ารหัสด้วยเครื่องอีนิกมา ได้รับการยอมรับ พวกเขาหายตัวไปและคุณรู้เกี่ยวกับพวกเขาทั้งหมด กระท่อมไม่มีชื่อ มีแต่ตัวเลข และเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังประตูปิด เบตตี้ยอมรับ
เธอเสริมว่า ฉันคิดว่าพวกเขาไม่ธรรมดาและฉันภูมิใจมากที่ได้มีส่วนร่วมอย่างจำกัด นับเป็นความโล่งใจอย่างยิ่งเมื่อสงครามในยุโรปสิ้นสุดลงด้วยการยอมจำนนของเยอรมนีในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2488 ผู้คนแห่กันไปที่ลอนดอนเพื่อปาร์ตี้ตามท้องถนนและโห่ร้องด้วยความยินดี แม้ว่าจะมีองค์ประกอบที่น่าเศร้าสำหรับผู้ที่ไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว เขากล่าว
แต่สำหรับเบ็ตตี้ สิ่งต่างๆ ไม่ได้จบลงเพียงแค่นั้น หลังจากทำงานที่เบตช์ลีย์ได้สี่ปี เธอถูกส่งไปยังสหรัฐอเมริกาเพื่อทำงานเดิมที่เพนตากอนต่อไป ซึ่งก็คือการถอดความและถอดความข้อความภาษาญี่ปุ่นที่ได้รับการถอดรหัสแล้ว เขาอธิบาย เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวจากบริการเสริมอาณาเขต ที่เดินทางไปวอชิงตัน ซึ่งเธออธิบายว่าเป็น เกียรติอย่างยิ่ง แม้ว่าด้วยเงื่อนไขการรักษาความลับ เธอจึงไม่รู้มากนักเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ในที่สุดเมื่อญี่ปุ่นลงนามยอมจำนนในอีกไม่กี่เดือนต่อมา วอชิงตันสติแตกไปมาก เขาเล่า เธอกำลังช่วยจัดตั้งกองทหารอังกฤษในเมืองหลวงของสหรัฐฯ เมื่อข่าวแพร่สะพัดออกไป ฉันไม่เคยเห็นคนจำนวนมากขนาดนี้ออกมาและบีบแตรให้ดังที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เธอกล่าว พร้อมอธิบายว่าผู้คนพยายามปีนรั้วทำเนียบขาวเพื่อหวังจะได้เห็นแฮร์รี ทรูแมน ประธานาธิบดีในขณะนั้น
ต่อมามีข่าวคนหลายหมื่นคนเสียชีวิตและพิการจากระเบิดปรมาณูที่ทิ้งในเมืองต่างๆ ของญี่ปุ่น เพื่อยุติความขัดแย้ง ซึ่งเขาจำได้ว่า น่าสยดสยองอย่างยิ่ง เรายินดีกับการสิ้นสุดของ สงคราม แต่แล้วเราก็เริ่มตระหนักได้ว่ามันน่ากลัวเพียงใด เธอกล่าวในการสัมภาษณ์ในปี 2020 หลังสงคราม เบตตีใช้เวลาสามเดือนในการเดินทางกลับอังกฤษ โดยขึ้นเรือขนส่งทางทหารในการเดินทางสี่วัน ซึ่งเธออธิบายว่า ซับซ้อนมาก
เนื่องจากเหมืองทั้งหมดถูกทิ้งไว้ในมหาสมุทรแอตแลนติก เธอกลับบ้านและได้งานเป็นเลขานุการที่โรงเรียนประถมในเทศมณฑลชร็อพเชียร์ เนื่องจากเธอรู้จักอาจารย์ใหญ่ของสถาบันนั้น ซึ่งเคยทำงานที่ เบล็ตช์ลีย์ พาร์ค ด้วย แต่เนื่องจากพระราชบัญญัติความลับของทางการ ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่สามารถพูดถึงสิ่งที่พวกเขาทำในช่วงสงครามได้ พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะเปิดเผยให้คนอื่นรู้ว่าพวกเขารู้จักกัน
บทความที่น่าสนใจ หู อธิบายเกี่ยวกับความผิดปกติของหูสัตว์เลี้ยงทำให้เกิดอาการเอียงศีรษะ
